از مهم ترین سیستم خنک کننده ماشین، زغال موتور فن پراید می باشد.
با وجود چندین دهه دانش در مورد سهم آن در تغییرات آب و هوایی، احتراق زغال سنگ هنوز هم ۴۰ درصد از انتشار CO2 جهانی ناشی از مصرف انرژی را تشکیل می دهد.
اگر قرار است اهداف آب و هوایی توافق پاریس محقق شود، بخش برق باید تقریباً تا سال ۲۰۵۰ استفاده از زغال سنگ بدون جذب و ذخیره کربن را متوقف کند.
این آسان نخواهد بود.
در سطح جهان، صنعت معدن زغال سنگ به تنهایی حدود ۸ میلیون نفر را استخدام می کند و درآمدی بالغ بر ۹۰۰ میلیارد دلار در سال ایجاد می کند.
در حالی که رشد سرمایهگذاریهای زغالسنگ کند میشود و کاهش تقاضای برق ناشی از کووید-۱۹ باعث کاهش تولید برق زغالسنگ در سال ۲۰۲۰ شده است، بعید است که مصرف زغالسنگ در میان مدت به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
کاهش در ایالات متحده آمریکا و اروپا با رشد در چین، هند و سایر کشورهای آسیایی جبران می شود.
کشورهای آفریقایی ممکن است در مرحله بعدی قرار گیرند.
با این حال، فوریت اقدامات تغییر اقلیم از جهان میخواهد که استفاده از زغالسنگ را بدون جذب و ذخیرهسازی کربن به سرعت کاهش دهد و آن را در دهههای آینده متوقف کند.
با این حال، تمرکز بر اثرات خارجی مربوط به محیط زیست و سلامت ۷،۸ احتراق زغال سنگ احتمالاً برای حذف تدریجی زغال سنگ کافی نخواهد بود.
در عوض، بسیار مهم خواهد بود که خروج زغال سنگ منصفانه تلقی شود و این روند با واقعیت های سیاسی مطابقت داشته باشد.
سیاست گذاران باید با جزئیات بیشتری درک کنند که چه کسانی تحت تأثیر گذار از زغال سنگ قرار خواهند گرفت، چگونه می توان این گروه های اجتماعی را به طور مؤثر جبران کرد و چگونه می توان منافع شخصی قدرتمند را متوازن کرد.
قابل درک است که حذف تدریجی زغال سنگ تنها در صورتی می تواند موفق باشد که اهداف و اولویت های اجتماعی را در نظر بگیرد.
ضرورت یک «انتقال عادلانه» به طور گسترده پذیرفته شده است.
چنین گفتوگویی معمولاً بر ایجاد اشتغال تأکید میکند، اما اغلب ملاحظات مربوط به توسعه اقتصادی منطقهای، اثرات افزایش قیمت انرژی برای مصرفکنندگان و صنایع انرژی بر و اینکه چگونه پویاییهای گذار میتواند فراتر از کشورهای جداگانه باشد را در بر نمیگیرد.
بدون دیدگاه